Colours of the fire.. Ateşin renkleri.. Hatip Mehmed Efendi

Hatip Mehmed Efendi'nin muhteşem bir tasarımı

Hatip Mehmed Efendi'nin iki harika eseri

Wonderfull works by Hatip Mehmed Efendi

Ateşin renkleri ( Hatip Mehmed Efendi )

Küçük çocuk, her sabah annesinin ocağı yakışını mahmur

bakışlarla izlerdi.Babası henüz güneş doğmadan, çok

erken saatlerde evden çıktığı için, ocağı devamlı annesi

yakardı.Önce ince çam çıralarını tutuştururdu annesi.Sarı,

turuncu ve kırmızı alevler yükselirdi, ocağın bacasına

doğru. Özellikle soğuk kış günlerinde, daha odunlar

tutuşmadan , çıralardan yükselen alevlerin renkleri ısıtırdı

içini.

Hocapaşa’daki evleri ahşaptandı . Bazı kısımları yılların

ve doğanın tahribatına dayanamamıştı . Tahta kaplamalar

arasından acı kuzey rüzgarları eser,insanın içini titretirdi.

Ne kadar iyi giyinmiş olsa da küçücük elleri soğuktan buz

tutardı. Ocaktan yükselen alevlere,gözlerini iri,iri açarak

dikkatlice bakardı. Sarı alev turuncunun içinde , turuncu

alev kırmızının içinde, sarı alev kırmızının içinde

muhteşemdi . Ateşden çıkan alevler önce birbirlerine

sarılır , sonra , yukarı doğru yükselir , bacanın içinde

kaybolur, fakat ardından yanan meşe odunundan tekrar

doğarlardı. Aynı süreç zincirleme olarak devamlı

tekrarlanırdı.Bu renklere aşık olmuştu küçük çocuk.Oysaki

babası bu renkleri hiç kullanmazdı.

Aradan uzun yıllar geçti . Küçük çocuk artık büyümüş ,

medresede eğitim görmüş, ünlü hattatlardan hat sanatını

öğrenmiş ve babasından ebru sanatını öğrenmişdi.Yaptığı

ebrularda çocukken izlediği ateşin canlı renklerini

kullanıyordu daima.Sıcak renkleri içiçe koyarak ,

zincirleme yanyana ve üstüste getirmeyi ilk o

tasarlamış ve gerçekleştirmişti . Dönemin en önemli ve

en ünlü ebru sanatçısı olmuştu kısa sürede.Bütün hattatlar

ve kitapçılar onun ebrularını kullanıyorlardı, kitreyi biraz

daha koyulaştırarak daha canlı renkler elde etmeyi ilk o

başarmıştı çünkü .

1773 yılında bir kıvılcım parçası ile babadan kalma ahşap

evi tutuştu. Kara haber tez ulaştı yaşlı ustaya , hemen

evine koştu . Ahşap ev bir çıra parçası gibi tutuşmuş ,

alevler gökyüzüne doğru büyük bir hızla yükseliyordu .

Evin yanması hiç önemli değildi onun için. Fakat ebrular..

Onları kurtarmalıydı .Hayatta, ebrularından başka , hiç

kimsesi kalmamıştı . Alevlere son bir kez daha baktı.

Ne kadar muhteşem renkleri vardı.Capcanlı...Sımsıcak ..
Ateşin içine gözünü kırpmadan atladı. Şimdi o çok

sevdiği ateş renkleriyle bütünleşmişti . Sarı , turuncu

ve kırmızı ile sonsuza kadar birlikteydi artık,

Hatip Mehmed Efendi.

Not:Hatip Mehmed Efendi 1773 yılında Hocapaşa‘ daki

evinde ebrularını kurtarmak isterken evi ve ebruları

ile birlikte yanarak hakkın rahmetine kavuştu . Gerek

teknik olarak, gerekse tasarım olarak, Ebru sanatının

en yenilikçi, ve en büyük üstadına Allah sonsuz rahmet

eylesin.

Ahmet SARAL

Not2:Ahmet Saral'ın" Hatip Mehmed Efendi " hakkındaki

bu makalesinin kısa bir versiyonu,

Buntpapierverlag tarafından 2007 yılında Almanya'da

yayınlanan "Internationales Buntpapier-International

decorated paper " adlı özel kitapta Almanca ve Ingilizce

olarak yayınlanmıştır.